Post
autor: AniaG » wt kwie 01, 2014 10:12 am
Kochani, bardzo dziękujemy za życzenia i gratulacje.
Powiem Wam, że to całkiem przyjemne być uznanym i kochanym przodkiem i jeszcze do tego żyjącym. Cieszymy się, że dobry Bóg dał nam trochę czasu, żeby się nacieszyć, patrząc na dwa pokolenia, które stworzone zostały za naszym pośrednictwem. Nie zmarnowaliśmy czasu i teraz mamy się z czego cieszyć. Mamy trochę pracy, bo ruch w rodzinnym interesie jest nadal. Jest naszego klanu 15 osób, a jakie jeszcze rezerwy i perspektywy ho, ho...
Żeby nie zanudzać Was zwierzeniami załączę jeden wierszyk, który pisałam w moich opracowaniach o rodzinie.
Wspólna droga
Tak się zaczynała nasza wspólna droga:
Trochę kręta, trochę prosta,
trochę wesoła i radosna.
Zawsze razem ciągnęliśmy ten wóz,
wiatr w oczy zawiewał i w lecie i w mróz.
Bywało, że ciężko skrzypiały koła.
Jeden drugiego na pomoc woła.
Czasami było stromo, pod górkę
a mimo wszystko dom się zapełniał,
głosy zmieniały,
kwiliły cienko, to znów mutowały.
Był pierwszy ząbek, migdał bolący,
podarte buty, te dziury niechcący…
I trzy przyjęcia, szkoła muzyczna.
Oj, przy dzieciakach to praca fizyczna.
Walka z komuną, co krzywdzi rodziny,
religię niszczy, zamyka usta,
krzywoprzysięga i zabija duszę,
że ciężko było pamiętać muszę.
Aż wreszcie nożyce los wziął w swe ręce,
i pępowiny obciął dziecięce.
Teraz na własne nowe rachunki
żyją rodziny, w nich syny i córki.
Tak to po ciężkiej pracy z nas dwojga,
siadło do stołu już piętnaściorga.
I w imię Boże i z Matki troską,
niech aniołowie szczęście im niosą.
A my patrzymy, jak czas upływa,
jak pamięć ludzka zawodna bywa.
Chcemy ocalić od zapomnienia
ważne momenty i wydarzenia.
Jak je zapisać, jak je zachować?
Zbierać papiery, czy rejestrować?
Lecz przemijanie to rzecz oczywista,
kiedyś rzecz błaha, będzie nam bliska.
Bo przodek to nie wirtualne pojęcie,
To nie jest tylko cyfrowe zdjęcie,
Przodek to krew przelana i złożone kości,
i dzieci zrodzone i wzloty miłości.
Kochaną ręką kwiaty dawane,
cierpienia przez wieki, i łzy przelane.
Mądrością przodków ty chwalić się lubisz,
lecz błędy kryjesz, bo mogą gubić.
A ich zasługi pokazać chcesz wszystkim,
do naśladowania dalekim i bliskim.
Dziękujemy
Ania i Jurek
i życzenia 
